Ο Γεράσιμος δρούσε πάντα ως ενεργός πολίτης και – παρόλο που δεν ήταν ποτέ κομματικά ενταγμένος – υπήρξε πάντα πολιτικό ον με γνώση και βαθύ ενδιαφέρον για τα κοινά, και με συμμετοχή στα κοινά.
Διατηρούσε κοινωνική στάση και αντίληψη σε όλα τα πράγματα με τα οποία ασχολήθηκε στην άσκηση της επιστήμης του, στις σχέσεις με τους φίλους του, στις πλατύτερες συναναστροφές του. Ήταν ενεργά παρών κι αυτό το έδειχνε με τον τρόπο που μιλούσε στις διαλέξεις, που έγραφε στα βιβλία του, που έκανε τα πανεπιστημιακά του σεμινάρια, με τον τρόπο που στεκότανε μαζί με τους ανθρώπους: μαζί, αλλά και βλέποντας βαθιά κάτω από την επιφάνεια και πίσω από τα δύσκολα και τα κρυφά. Βλέποντας μακριά, προς την ελπίδα του κάθε ανθρώπου, προς την ελπίδα των ανθρώπων, για να αλλάξει αυτός ο κόσμος και να έρθει ένας καλύτερος.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε από τα φοιτητικά του χρόνια. Πήρε ενεργά μέρος στον αντιφασιστικό αγώνα στο Πανεπιστήμιο και ειδικότερα στη σχολή του, την Ιατρική, όπου συμμετείχε από την αρχή στις Φοιτητικές Επιτροπές Αγώνα. Ήταν πρωτεργάτης στο φοιτητικό κίνημα μπαίνοντας μπροστά με θάρρος, αλλά και κάνοντας παρεμβάσεις με γνώση, χαράζοντας γραμμή. Το 1973 η Χούντα – όπως έκανε και για άλλους δραστήριους αντιφασίστες φοιτητές- του έκοψε την αναβολή, τον πήρανε φαντάρο. Γύρισε παραμονές του Πολυτεχνείου, στο οποίο και συμμετείχε. Στη Μεταπολίτευση, στις πρώτες φοιτητικές εκλογές, ο Γεράσιμος εκλέχτηκε πρώτος πρόεδρος της Ιατρικής, κι όπως λένε οι παλιοί συναγωνιστές του, «τον ψήφισαν όλοι, μικροί και μεγάλοι, και από το μυαλό κανενός δεν περνούσε, πως θα μπορούσε να είναι άλλος πρόεδρος εκτός από τον Γεράσιμο».
Συνέχισε και μετά το Πανεπιστήμιο να υποστηρίζει τις προοδευτικές και αριστερές απόψεις, να συμπαραστέκεται σε διωκόμενους αριστερούς ριζοσπάστες στα πρώτα εκείνα χρόνια της Μεταπολίτευσης., όπως έκανε και για εμάς το 1975. Είχε πνεύμα ανανεωτικό και ριζοσπαστικό, αλλά έξω από κάθε δογματισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι επέλεξε για ψυχαναλυτή του στο Παρίσι τον Κορνήλιο Καστοριάδη, και έτσι συνέχισε την πορεία του.
Όλα τα τελευταία χρόνια συχνά συμμετείχαμε σε συζητήσεις για τις εξελίξεις στον τόπο. Ο Γεράσιμος πάντα ενημερωμένος και βαθιά δημοκράτης, έβλεπε με κριτικό πνεύμα και πολλές πλευρές της αντιδογματικής Αριστεράς. Όμως, παρά τις διαφορές, δεν συντάχθηκε ποτέ με συντηρητικές απόψεις και πολιτικές, διατηρούσε πάντα τη σχέση και το συναισθηματικό του δέσιμο με την Αριστερά.
Εκφράζονταν ιδιαίτερα ζωντανοί οι προβληματισμοί του για το ρόλο της ψυχανάλυσης πάνω στους δρόμους της τέχνης και αυτό ήταν βασικό ζήτημα στα σεμινάρια όπου δίδαξε στην ΑΣΚΤ. Κέντρο της σκέψης του η σημασία της απελευθέρωσης της ψυχής και του ανθρώπινου φαντασιακού για την τέχνη και την δημιουργία.
Θα τον θυμόμαστε πάντα σαν στήριγμα. Σαν δροσερό αεράκι στις στροφές των δρόμων της πόλης. Σαν ένα φάρο σε κάθε τρικυμία αλλά και στην ήρεμη θάλασσα.
Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπημένη του Τέσα και τον αγαπημένο του γιό.
Άννα Φιλίνη, Η ΑΥΓΗ 30 Σεπτεμβρίου 2021